1998 yılında Genelkurmay Karargahı’nda yeme içme işleriyle uğraşırken şimdiki gibi kendimi hep güzellikleri yaşatmak için kaptırırdım. Yabancı konukların yemekli karargah ziyaretlerine çok önem verirdim. Gelecek konuğun programı belli olur olmaz hangi yemek türlerinden hoşlandığını, ne yapar ne eder öğrenirdim. Mutlaka onu tanıyan bir dostuma ulaşırdım.
Mr. Jan Lodal Amerikan Savunma Bakanı Yardımcısıydı. O zamanlar önemli bir ziyaret yapacağı 1 ay öncesinden belliydi. Washington D.C’de yaşayan tanıdıklarım kanalıyla levrek balığını çok sevdiğini öğrendim. Marmara ve Karadenizli tedarikçilerimle irtibata geçerek konuğumun geleceği günden bir gün önce balığa çıkmalarını rica ettim.
Olta ile yakalanan levrekten yapılan ızgara balığa ilk çatalı atan Mr. Lodal’ı uzaktan izledim ve damaklarında şimşekler çaktığını gördüm. Hemen Protokol Şube Müdürünü masaya çağırıp balığın ismini ve nerede yakalandığını sordular. Protokol Şube Müdürü de beni göstererek, “Bu işletmenin sorumlusu binbaşı arkadaş, bu balığı çok sevdiğinizi Amerika’dan öğrendi ve sizin için insanları balık avına çıkardı” dedi. Ben de 3 adet, ağzında olta olan diğer balıkları kendisine gösterdim. İkili ilişkileri de oldukça geliştiren bu muhteşem yemek sonrası konuğu uğurlarken, benim elimi sıktı “Mükemmel servis ve mükemmel lezzet” dedi, Genelkurmay 1’inci ve 2’nci Başkanına dönerek “Binbaşı arkadaşı Pentagon’daki yemeklerin tanzimine yardımcı olması için Washington D.C.’ye davet ediyorum” diye ekledi.
Bir ay sonra ABD’de yapılacak bir toplantı listesinde benim de ismim geçiyordu. Bu davete katıldım. Washington D.C’de Pentagon Karargahı’na yakın Crystal City’deki Ritz-Carlton Oteli’nde misafir oldum. Her sabah odaya kahvaltı söylüyordum. Değişik lezzetleri sunumları yakalamak için; Continental, English, Tropical v.s.
Otelden çıkış işlemlerimi yapacağım zaman resepsiyona “Ekstra borcum var mı, oda kahvaltılarımı ödemek istiyorum” deyince hiç borcum olmadığını söylediler.
Cebimde tüm harcırahım kalmıştı. Ama otelin yanında muhteşem bir alışveriş merkezi vardı. Ünlü markaların olduğu bir mağazaya girdim. Hayatımda bir daha göremeyeceğimi sandığım kalitede bir bornoz, birkaç tişört ve gömlekleri arabaya doldurdum. Amerika kıyafet fiyatları yönünden diğer ülkelere oranla oldukça ekonomik. Kasaya geldiğimde merak edip fiyatlarına ve menşeilerine baktım. Bir de ne göreyim? Hepsi Türk malı ve Yeşim Tekstil…
Faruk Köylüoğlu, Ankara’daki Yeşim Tekstil mağazalarının sahibidir. 1987 yılında vatani görevini yapmak için Siirt’e geldi. Yakın tarihimizi bilenlerin çok iyi tanıdığı eski Adalet Bakanı İsmail Hakkı Köylüoğlu’nun oğludur. Kısa bir oryantasyon eğitimi sonucu uzun yıllar deneyim gerektiren zor işler bile kendisine verilmiştir. Vizyon sahibi, sağlam karakterli ve çok dürüst bir kişiliğe sahip olan Köylüoğlu ile Siirt’te çok iyi anılarımız oldu.
Yıllar sonra yolumuz Ankara’da kesişti. 12 yıl önce Amerika’da beni ağlatacak kadar duygusal anlar yaşatan, o zamanki yıllarda dünyanın bir ucuna bu kadar kaliteli mal satan markanın Ankara’daki ilk mağazasını açan Faruk Bey, kendisindeki hasletleri işinde konuşturdu ve kısa sürede şube sayısını sekize çıkardı. Hafta sonları dahil her zaman işinin başında olan Faruk Köylüoğlu’nun en büyük destekçisi zarif eşi Meliha Hanım’dır.
Ankara’nın Hasanoğlan İlçesi’nde doğan Faruk Bey, Bursa orijinli ve “küresel oyuncu” olma yolunda ilerleyen Yeşim Tekstil ile İç Anadolu’da da oldukça başarılı bir grafik sergilemektedir. Köylüoğlu Tekstil Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limited Şirketinin patronu Faruk Köylüoğlu, Yeşim mağazaları zinciriyle her geçen gün oldukça önemli işlere imza atmaktadır.
1987 yılında Köylüoğlu’nun kendisindeki yetenekleri keşfettiğimde bugünleri görür gibiydim. Çünkü hayatta büyük başarıların elde edilmesinde, tesadüfün ve şansın çok az payı vardır. Bazen atılganlık, istenen sonucu alabilirse de en güvenli başarı yolu çalışma ve sabır yoludur.
Başarılı insanlar ayrıntılardan nefret edenler değil, o ayrıntılar üzerinde dikkatle çalışanlardır ve yaptığı her işi en iyi şekilde yapmaya gayret edenlerdir.
Son Yorumlar