Geçtiğimiz hafta bugün sabah erken saatte can dostumla yürüyüş yaparken eski Başbakanlık Konutu’nun (şimdiki TBMM Konutu) önünden geçtiğim sırada ısrarla telefonum çalıyordu. Golf ve yelken sporuna düşkün Emekli General Kadir Çizmeci’ydi arayan. Hayra alamet olmayacağını bilerek açtım. “Süreyya’cığım senin Ayhan ağabeyi çok sevdiğini bildiğim için aradım. Maalesef dün gündüz 6 saat golf oynamış fakat gece vefat etmiş,” dedi. Bir bankın üzerine yığıldığımı ve can dostum Tontik’in üzüntüme tepki verdiği gözlerime bakışını ömrümün sonuna kadar unutamam.
ÜLKEMİZİN DEĞERİYDİ
Geçtiğimiz yıl mayıs ayında Milliyet Ankara’daki köşemde “Başkentin Özel Değerleri” başlığıyla anlatmıştım Ayhan Bey’i. Türkiye’ye çok kıymetli hizmetlerde bulunan Ankara sevdalısı Bozkurt’un, Ankaralılar Vakfı Başkanlığı döneminden, Kayak Federasyonu Başkanlığı görevine kadar çalıştığı ortamlarda hoş sohbetine, insanları etkileyen yapısına hep gıpta ile baktım.
Kurt Holding Yönetim Kurulu Başkanı olan Ayhan ağabey, elektrik mühendisiydi. Araştırmacı bir ruha sahipti. Bir süre Norveç’te yaşadıktan sonra Türkiye’ye döndüğünde inşaat, elektronik, otomotiv, tıp, turizm, sigortacılık ve endüstriyel mühendislik alanlarında, dış ticaret konularında faaliyet gösteren başarılı Kurt Holding’in temellerini oluşturdu yıllar içinde.
SPOR ve DENİZ AŞIĞI
Denizle iç içe yaşamayı seven Ayhan ağabey, yakın zamanda Norveç’te keyifle balık tutuyordu. Deniz ürünleri ve balık konusunda engin bilgilere sahipti ve Trilye’ye her geldiğinde kaybolmaya yüz tutmuş geleneksel balık mezeleri üzerine sohbetlerde bulunurdu. Damak zevki müthişti. Başkentin dokusunu oluşturan taşlardan biriydi Bozkurt. Heyecanı hiç dinmeyen, girişimcilik ruhu hiç tükenmeyen çok özel bir insandı. Üretmek, istihdam yaratmak, onurlu bir geçmişe sahip olmak ve Türkiye’nin güzel geleceğinde önemli bir rol oynamak Ayhan Bey’in yaşam felsefesinin vazgeçilmez ögeleriydi.
Doğaya müthiş derecede saygılıydı. Yaptığı her işte ön planda tutardı doğaya saygıyı. Öldüğü gün oksijen deposu, doğa harikası memleketi Çamlıdere’ye defnedildi. Ölümünde de kopamadı doğadan.
Boş zannettiğim temmuz ayının Ankara’sında cenaze törenine gelen insan seli her şeyi anlatıyordu: İyi bir oyunun son söze ihtiyacı yok.
Vakitsiz ayrıldın aramızdan Ayhan ağabey. Bırakıp gittin bizi, bıraktığın güzelliklerle yaşayacağız. Seni unutacağız sanma. Zaman her şeyi affeder belki ama unutulmayı asla…
Son Yorumlar